Metoda FITS obejmuje trzy istotne etapy:
- I etap – badanie klasyczne oraz badanie w koncepcji Metody FITS.
- II etap – przygotowanie struktur mięśniowo-powięziowych ograniczających ruch korekcyjny poprzez zastosowanie różnych technik energizacji mięśni.
- III etap – budowanie nowych korekcyjnych wzorców postawy w pozycjach funkcjonalnych oraz ich stabilizowanie, nauka napięcia korekcyjnego.
Kluczowe aspekty metody FITS:
- ndywidualne podejście do pacjenta,
- aspekt psychologiczny, czyli uświadomienie dziecku i rodzicom dysfunkcji związanych ze skoliozą,
- badanie czynności biernego i czynnego ruchu korekcyjnego,
- usuwanie barier mięśniowo-powięziowych ograniczających ruch korekcyjny,
- nauka oddechu derotacyjnego w pozycjach funkcjonalnych,
- budowanie i stabilizacja nowych korekcyjnych wzorców ruchowych,
- nauka autokorekcji w pozycjach funkcjonalnych i czynnościach dnia codziennego,
- korekcja łuku pierwotnego poprzez dodanie kompensacji czynnościowej z jednoczesną stabilizacją lub korekcją łuku wtórnego. Kompensacja czynnościowa dotyczy tkanek miękkich, nie jest strukturalna, tzn. że klinicznie – pojawi się rotacja tułowia powyżej lub poniżej łuku pierwotnego (nie większa niż 4–5 stopni) po stronie wklęsłej skoliozy pierwotnej, a na zdjęciu rtg nie będzie widać łuku wtórnego.
Biorąc pod uwagę dysfunkcje jakie towarzyszą skoliozie, proponuje się indywidualnie dostosowany program ćwiczeń w zależności od wielkości kąta skrzywienia oraz wyniku badania klinicznego pacjenta. Na tej podstawie można wyznaczyć cele ogólne i cele szczegółowe terapii.
Cele ogólne terapii to np. stabilizacja skoliozy u dzieci z uogólnioną wiotkością tkanki łącznej bądź zmniejszenie kąta skrzywienia w skoliozach nieprogresywnych lub z kątem skrzywienia do 30˚ u dzieci z prawidłowymi napięciami mięśniowymi. Innym celem ogólnym może być poprawa stanu klinicznego pacjenta z dużą skoliozą, którego rodzice nie godzą się z pewnych względów na operację. Celem ogólnym jest też uelastycznienie skoliozy w celu lepszej korekcji w trakcie zabiegu operacyjnego bądź korekcja obręczy miednicznej i barkowej oraz ustawienia głowy i szyi, poprawa funkcji oddechowej, ogólnej sprawności i wydolności pacjenta po zabiegu operacyjnym.
Cele szczegółowe dotyczą konkretnej terapii w danym dniu zabiegu, np. korekcja ustawienia stóp i kolan, dążenie do symetrii ustawienia łopatek, zwiększanie shiftu do korekcji skoliozy, nauka oddechu derotacyjnego itp.
Metoda FITS jest rekomendowana przez SOSORT (Society on Scoliosis Orthopaedic and Rehabilitation Treatment). Pozostałe metody w tej grupie to: SEAS – Italy, BSPTS – Hiszpania, Lyon Approach – Francja, The SpineCor – Canada, Lehnert-Schroth – Niemcy).